Wandeling Noorderheide Elspeet-Vierhouten 9km.
Blijf op de hoogte en volg dinie
17 Oktober 2014 | Nederland, Elspeet
Dit is geen Pieterpad wandeling.
Vanmorgen vroeg de nevelige Noorderheide route, van 9 kilometer tussen, Elspeet en Vierhouten gelopen. Nevel was de voorwaarde om de wandeling te maken. Die was er en die bleef tot na het middag uur hangen. Prachtig, die vergezichten verdwijnend in de mist.
We begonnen de wandeling, bij de parkeerplaats voor auto's aan de Gortelse weg. Onze fietsen stalden we achter het zware klaphek, tegen een boom. We hadden de keus uit twee richtingen. We kozen ervoor, linksom te gaan en rechtsom terug te keren. De route is heel goed bewegwijzerd door paaltjes met blauwe koppen. Het bos in dit gedeelte is een immens beukenbos en al meteen vond ik een paar porselein zwammen, die van deze houtsoort houden. Mijn wandelmaatje is geïnteresseerd in alles, behalve paddenstoelen, terwijl ik ze de plaatjes van het bos noem. Dat kwam de variatie ten goede, vooral bij het fotograferen.
Na het beukenbos, kwamen we geleidelijk in meer open bos, met meerdere soorten bomen. Berk, larix en fijnspar en overal vliegdennen. Gaandeweg werden de paden smaller en de begroeiing - veelal pijpenstrootje - hoger. Het vocht, ontstaan door de mist en neergeslagen op de planten, kroop omhoog, via onze pijpen. Een beetje opgelucht, zagen we dat het pad op de heide uitkwam. Hier stonden de blauwe paaltjes in twee richtingen. Een informatiebord maakte duidelijk, dat we weer een kant moesten kiezen; of een route verkorting maken en teruggaan, naar de Gortelseweg, of verder lopen. We kozen het laatste. Bij een piramide bestaande uit veldkeien, moesten we voor de derde keer een kant kiezen. We gingen links de heide over. Soms bloeide er nog wat Erica of dopheide. De Calluna overheerste, maar die maakte een wat grijze indruk, door aantasting door het heidehaantje. Interessant waren de groene nog levende pluimen, die er overal bovenuit staken. Vossenbessen maakten er vaak een vrolijk plaatje van. Die zijn er veel dit jaar. Uiteindelijk kwamen we na een leuke tocht over de heide, langs waterpartijen en over een spannend, beetje glibberig dijkje, gevolgd door weer heide en een stukje bos, uit bij keuzepunt drie en al gauw daarna bij punt twee. Hier verlangden we naar een kop koffie, maar we moesten nog drie kwartier lopen, voor we weer bij keuzepunt één stonden en dus bij de fietsen. In Vierhouten dronken we koffie bij Tante Sjaan, een gezellige gelegenheid om even te zitten, met keuze uit terras, in de serre, of binnen. Een zeer geslaagde wandeling.
Vanmorgen vroeg de nevelige Noorderheide route, van 9 kilometer tussen, Elspeet en Vierhouten gelopen. Nevel was de voorwaarde om de wandeling te maken. Die was er en die bleef tot na het middag uur hangen. Prachtig, die vergezichten verdwijnend in de mist.
We begonnen de wandeling, bij de parkeerplaats voor auto's aan de Gortelse weg. Onze fietsen stalden we achter het zware klaphek, tegen een boom. We hadden de keus uit twee richtingen. We kozen ervoor, linksom te gaan en rechtsom terug te keren. De route is heel goed bewegwijzerd door paaltjes met blauwe koppen. Het bos in dit gedeelte is een immens beukenbos en al meteen vond ik een paar porselein zwammen, die van deze houtsoort houden. Mijn wandelmaatje is geïnteresseerd in alles, behalve paddenstoelen, terwijl ik ze de plaatjes van het bos noem. Dat kwam de variatie ten goede, vooral bij het fotograferen.
Na het beukenbos, kwamen we geleidelijk in meer open bos, met meerdere soorten bomen. Berk, larix en fijnspar en overal vliegdennen. Gaandeweg werden de paden smaller en de begroeiing - veelal pijpenstrootje - hoger. Het vocht, ontstaan door de mist en neergeslagen op de planten, kroop omhoog, via onze pijpen. Een beetje opgelucht, zagen we dat het pad op de heide uitkwam. Hier stonden de blauwe paaltjes in twee richtingen. Een informatiebord maakte duidelijk, dat we weer een kant moesten kiezen; of een route verkorting maken en teruggaan, naar de Gortelseweg, of verder lopen. We kozen het laatste. Bij een piramide bestaande uit veldkeien, moesten we voor de derde keer een kant kiezen. We gingen links de heide over. Soms bloeide er nog wat Erica of dopheide. De Calluna overheerste, maar die maakte een wat grijze indruk, door aantasting door het heidehaantje. Interessant waren de groene nog levende pluimen, die er overal bovenuit staken. Vossenbessen maakten er vaak een vrolijk plaatje van. Die zijn er veel dit jaar. Uiteindelijk kwamen we na een leuke tocht over de heide, langs waterpartijen en over een spannend, beetje glibberig dijkje, gevolgd door weer heide en een stukje bos, uit bij keuzepunt drie en al gauw daarna bij punt twee. Hier verlangden we naar een kop koffie, maar we moesten nog drie kwartier lopen, voor we weer bij keuzepunt één stonden en dus bij de fietsen. In Vierhouten dronken we koffie bij Tante Sjaan, een gezellige gelegenheid om even te zitten, met keuze uit terras, in de serre, of binnen. Een zeer geslaagde wandeling.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
