Kootwijkerzand
Door: dinieoppp
Blijf op de hoogte en volg dinie
05 Oktober 2010 | Nederland, Nunspeet
Dit is geen Pieterpad wandeling.
Gistermorgen was het erg mooi en zacht weer. We wilden eerst naar Drenthe rijden om bij Holsloot de draad van het Pieterpad weer op te nemen.
Bij nader inzien leek het ons beter iets dichter bij huis te blijven en een wandelroute te volgen door het Kootwijkerzand.
Van een bevriende relatie had ik een wandel gidsje te leen gekregen, geschreven door Gerrit de Graaff en de titel is: “De mooiste natuurgebieden in en om de Gelderse vallei. Tien wandelroutes”.
De wandeling start bij de parkeerplaats aan de Houtvester van ’t Hoffweg, bij Kootwijk. En heeft als doel, de wandelaar te laten zien, om zich er over te verwonderen, wat 110 jaar kan doen met een natuurgebied. Middelpunt daarbij is een bijzonder heuveltje.
Het gigantische Kootwijkerzand is door de maatregels, die een ruime eeuw geleden genomen zijn, al drastisch ingeperkt en aan banden gelegd. Maar nog steeds is dit gebied een enorme stuivende zandbak en wordt het bestempeld als het grootste levende stuifzand van Europa. Men wilde, begin vorige eeuw een poging doen om de bedreiging die ervan uitging stuiten en zo ontstonden er plannen om het zand te temmen door te proberen er beplanting overheen te laten groeien. Op een afgeplat heuveltopje is men hiermee begonnen, op 1 augustus 1899, door het te beplanten met
vlieg - of grove dennenstekjes (Pinus sylvestris) van 4 jaar oud. S.B.B. werd ingesteld als uitvoerend orgaan. In 1897 had de rijksoverheid het zand aangekocht.
Op een foto uit 1911 is de heuvel te zien midden in de onafzienbare zandheuvel- en dalen ris.
Door de nu volwassen geworden begroeiing, heeft boswachter dhr. Wim Huijsman, veel moeite moeten doen om de vroegere situatie terug te vinden. In het boek wordt het “t Heuveltje van 1911” genoemd.
Aan de linkerkant van een graspad, vonden we de heuvel gemarkeerd door een oranje paal. Iets verder ook aan linkerkant, een forse heuvel die rechts op de oude foto in het oog springt, is gemerkt door een blauwe paal. Een eind verder aan de rechterkant van het pad, een witte paal, voor een grote, hoge heuvel iets verder in het bos gelegen. Hierop heeft de fotograaf gestaan om de overzichtsfoto te maken. Door het volgroeide bos, is het zicht op het bergje vanaf deze top verdwenen. We hebben de heuvel beklommen en vonden op de flank veel nog bloeiend boswalstro (Galium sylvaticum L).
De route is ongeveer 5 km. lang. Maar verwacht niet dat ze in een uurtje te lopen is. De wandeling al is zwaar door het mulle zand. In het najaar doet zich daarbij het probleem van algengroei voor, waardoor het pad en het omliggende bos uiterst glibberig is. We gleden dan ook meer dan we liepen.
www.mijnalbum.nl/Album=QG7AFV6Y
www.waterwereld.nu/sylvestris.php
Gistermorgen was het erg mooi en zacht weer. We wilden eerst naar Drenthe rijden om bij Holsloot de draad van het Pieterpad weer op te nemen.
Bij nader inzien leek het ons beter iets dichter bij huis te blijven en een wandelroute te volgen door het Kootwijkerzand.
Van een bevriende relatie had ik een wandel gidsje te leen gekregen, geschreven door Gerrit de Graaff en de titel is: “De mooiste natuurgebieden in en om de Gelderse vallei. Tien wandelroutes”.
De wandeling start bij de parkeerplaats aan de Houtvester van ’t Hoffweg, bij Kootwijk. En heeft als doel, de wandelaar te laten zien, om zich er over te verwonderen, wat 110 jaar kan doen met een natuurgebied. Middelpunt daarbij is een bijzonder heuveltje.
Het gigantische Kootwijkerzand is door de maatregels, die een ruime eeuw geleden genomen zijn, al drastisch ingeperkt en aan banden gelegd. Maar nog steeds is dit gebied een enorme stuivende zandbak en wordt het bestempeld als het grootste levende stuifzand van Europa. Men wilde, begin vorige eeuw een poging doen om de bedreiging die ervan uitging stuiten en zo ontstonden er plannen om het zand te temmen door te proberen er beplanting overheen te laten groeien. Op een afgeplat heuveltopje is men hiermee begonnen, op 1 augustus 1899, door het te beplanten met
vlieg - of grove dennenstekjes (Pinus sylvestris) van 4 jaar oud. S.B.B. werd ingesteld als uitvoerend orgaan. In 1897 had de rijksoverheid het zand aangekocht.
Op een foto uit 1911 is de heuvel te zien midden in de onafzienbare zandheuvel- en dalen ris.
Door de nu volwassen geworden begroeiing, heeft boswachter dhr. Wim Huijsman, veel moeite moeten doen om de vroegere situatie terug te vinden. In het boek wordt het “t Heuveltje van 1911” genoemd.
Aan de linkerkant van een graspad, vonden we de heuvel gemarkeerd door een oranje paal. Iets verder ook aan linkerkant, een forse heuvel die rechts op de oude foto in het oog springt, is gemerkt door een blauwe paal. Een eind verder aan de rechterkant van het pad, een witte paal, voor een grote, hoge heuvel iets verder in het bos gelegen. Hierop heeft de fotograaf gestaan om de overzichtsfoto te maken. Door het volgroeide bos, is het zicht op het bergje vanaf deze top verdwenen. We hebben de heuvel beklommen en vonden op de flank veel nog bloeiend boswalstro (Galium sylvaticum L).
De route is ongeveer 5 km. lang. Maar verwacht niet dat ze in een uurtje te lopen is. De wandeling al is zwaar door het mulle zand. In het najaar doet zich daarbij het probleem van algengroei voor, waardoor het pad en het omliggende bos uiterst glibberig is. We gleden dan ook meer dan we liepen.
www.mijnalbum.nl/Album=QG7AFV6Y
www.waterwereld.nu/sylvestris.php
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
