Oostenrijk Tirol Hohe Salve

Dit is geen Pieterpad wandeling.

Wörgl. Panoramawandeling vanuit hotel Linde.
Op maandagmorgen was onze eerste wandeling gepland naar de Hohe
Salve, onder leiding van een gids met assistente.
De meewandelende groep telde ongeveer 20 personen.
Op een parkeerplaats bij de kabelcabine werden we eerst onderworpen aan een schoen profielkeuring.
Niet alle schoenen voldeden aan de eisen en de gids liet ons kiezen of delen; eerst het juiste schoeisel aanschaffen in de sportzaak daar ter plekke, of niet meelopen.
De sportzaak hield opruiming en men kon daarom goede schoenen kopen voor €50.--.
Binnen een tijdsbestek van 10 minuten moest de aankoop geregeld zijn, om de groep niet op te houden.
Onderwijl de schoenen werden gekocht, werden ook de liftpassen aangeschaft voor € 15.-- p.p. Waarvan € 2.-- statiegeld teruggegeven zou worden bij inlevering van de pas, aan het eind van de rit.
Na een prachtige vlucht omhoog naar het eerste station, startte de wandeltocht.
Panorama’s waren ons beloofd, maar eerst liepen we door dikke bewolking en misten dus alle mooie vergezichten.
Geleidelijk begon er beneden ons iets te glinsteren en al gauw trok de bewolking wat weg, zodat we een prachtige speling van nevel met uitzichten en bergtoppen te zien kregen. Dat was heel mooi.
De weg liep voor het grootste deel omhoog. Soms over gladde, smalle paadjes met boomwortels. Goed geprofileerde schoenen waren dus echt nodig, desondanks ging er nog één, zonder nare gevolgen, flink onderuit.
We genoten van de planten langs ons pad en we maakten ook foto’s.
Van de munt hebben we wat geplukt om van de geur te genieten. De wandeling kwam uit op een boomloze top bij een hooggelegen restaurant/berghut.
Het laatste stuk liep vrij steil omhoog en twee van onze mensen kregen moeite met de hoogte.
Kortademigheid en duizeligheid noopten hen voetje voor voetje verder te klimmen, gelukkig, met de rust acommandoactie in zicht.
Op het terras van het restaurant dronken we een heerlijke bak koffie, aangekleed met een hoog geroemde appelstrüdel. De slappe appelmoesachtige substantie kon ons maar matig bekoren.
Dat ligt vrijwel zeker aan onze bakkersachtergrond. Slagroom wordt in Oostenrijk zonder suiker geserveerd, maar daar lag niet aan.
Na een uurtje rust was iedereen weer fit. Het 2e gedeelte van de tocht ging verder omhoog. Meer en weidsere panorama’s kregen we te zien. En op het hoogste punt begint de afdaling.
Na een uurtje stonden we weer beneden. Onderweg hebben we behalve van de vergezichten nog kunnen genieten van bergstromen, bruggetjes, koeien in de almen en de flora, waarvan er veel ook in Holland groeit. Ten slotte waren we toe aan een heerlijke lunch in een bergrestaurant, op de top, aan het eindstation van de kabelbaan. De terugtocht met de cabine bood een schitterend vergezicht.
Enkelen in de groep hadden het comfort van wandelstokken ervaren en soms een dubbele stok uitgeleend aan iemand die het moeilijk had. Hier op het eindstation bij de sportzaak, was een aanbieding van een paar stokken voor €20. Velen van de groep maakten er dankbaar gebruik van.