Hardenberg-Coevorden

Donderdag 1 juli 2010.
Voor vandaag staat de voettocht naar Coevorden op het programma. Vanaf het ideale afzetpunt per auto, op het kruispunt, waar de verkeersweg het Pieterpad snijdt en waar ik dinsdagmiddag geëindigd was .
Even na de kruising, rechts de Hofsteeweg in. Op het bankje aan het begin van het pad ‘Jodenweg’ heb ik even op een bank zitten genieten van de rust en het uitzicht over de weilanden op de plaats Hardenberg. Mijn oog viel op het geblutste wegnaambordje en ik dacht bij mezelf, daar heb je het weer, de duistere anti- semmitistische ‘helden’. Zinnebeeldig; er staat een dikke eikenboom achter het bordje. Algauw liep het pad een bebost natuurreservaat in. Bij een soort pingo heb ik nog even stilgestaan en ik had er mijn twijfels bij. De plas is hard aan het vervenen. Na het natuurreservaat kwam een mooi, rustig stuk weg door landbouwgebied.
Het werd al warmer en er was weinig schaduw. Langs Tilster vond veel bijvoetplanten (Artemisia vulgaris). Hiervan heb ik wat blad geplukt en in mijn schoenen gelegd. Heerlijk verkoelend. Het voelt eerst even bobbelig aan, maar na een poosje past het blad zich aan naar de voet en geeft het verkoelende sap af. De hele tocht heb ik er verder op gelopen en geen last gehad van mijn voeten. Ane en Gramsbergen zijn mooie plaatsen. In de laatste ben ik weer voor de verleiding bezweken om een ijsje te kopen. Op een tocht van 20km. met twee bolletjes en een liter water in de rugtas, voelde ik me er niet bezwaard door. De verkeersbrug over de Haandrik was afgesloten i.v.m. het plaatsen vanaf die brug, van gigantische zijkant elementen door grote hijskranen, langs de naastliggende spoorbrug. Ik zag me al bijna genoodzaakt, een eind om te moeten lopen, toen een politieagente aanbood, me over de brug te loodsen. Daar heb ik dankbaar gebruik van gemaakt. Door zinderend landschap, heb ik eindeloos langs een sloot gelopen. Ik liep met de rug naar de zon, maar de warmte liet zich goed voelen. Bij een boerderij was een mooi beschut rustpunt aangelegd, een picknicktafel met een krant en gelegenheid voor drinken van koffie, thee en limonade. Boerenmelk stond in de koelkast, met eveneens gekoelde glazen ernaast. € 1,00 per glas. Heerlijk. Ik had net een euro en nog wat kleiner muntgeld bij me. Wat meer hiervan meenemen, wordt dus in het vervolg een punt van aandacht. Mijn bijna uitgeputte watervoorraad kon ik aanvullen uit een jerrycan. Hierna liep ik algauw door de poort van Drenthe en ik besefte dat ik nu echt een hele provincie onder de voet had gelopen. Aan het eind van dit pad is er weer iets flink mis gegaan. Zoals beschreven stond in het boek, ben ik twee heuvelkammen over geklommen en schuin naar links gegaan en het water links gehouden. Ik kon op dat punt nergens een markering vinden, dus moest ik het met de beschrijving van het boek doen.
Ik kwam aan de andere kant van het water op precies hetzelfde punt, weer bij de poort uit. Toen ben ik maar weer de sloot links houdend, naar de verkeersweg gelopen. Het wegnaambord was ook nergens te vinden.
Een vriendelijke fietser vertelde me, dat ik ook weer niet ver hoefde te lopen naar het station. Er is een goede treinverbinding tussen de beide plaatsen. Ik kwam over de spoorbrug, waar die middag de zijkanten van geplaatst waren.