Een mooie fietstocht door het bos.

Dit is geen Pieterpad wandeling.

Vandaag hebben we vanwege een tijdelijke voet blessure niet gewandeld, maar een prachtige route gefietst. We hadden ons voorgenomen om zo te fietsen dat we niet met de tong op het derde knoopsgat hangend, thuis zouden komen.
Vanaf station Nunspeet, in de richting Elspeet.
Direct na de oversteek van het snelwegviaduct met de brilrotondes, linksaf; het wildrooster over, het eibertjespad op, richting Vierhouten.
Het pad is van een mooi lemen paadje, veranderd in een riant, breed betonnen fietspad voor twee richtingen. Voor fietsers heel geriefelijk, maar de specifieke leemminnende plantensoorten, zullen zeker verdwijnen. Het pad is genoemd naar een Vierhoutens vrouwtje; Eibertje, die in het grijze verleden, dagelijks met een mandje eieren, naar de markt in Nunspeet liep, om ze daar te verkopen. Ze liep zo precies hetzelfde spoor, over een lengte van ongeveer 5 kilometer, dat ze een pad in de heide uitsleet, met haar witte klompen.
Het greppeltje dat bijna aan het einde, onder het pad doorloopt, is de meestal droge benedenloop van de Nunbeek. Een paar honderd meter verder eindigt de beekbedding, tussen twee hoge wallen door, gewoon plat in het bos.
Aan het einde van het pad rechtsaf, de verkeersweg oversteken.
Het fietspad linksaf volgen.
Iets verder t.o. hotel de Malle Jan, rechtsaf het fietspad in de richting Elspeet nemen.
In Elspeet linksaf de Apeldoornseweg op.
Bij paddenstoel 20179 kan linksaf in de richting Gortel gefietst worden. Het is een prachtige bosweg. Wie de Putterkoppel wil zien, kan bij de volgende paddenstoel 22841, even rechtsaf slaan en dan al vrij gauw links, is de kuil te vinden. http://www.wimvanteinde.nl/index.php?option=com_content&task=view&id=285&Itemid=27
Wij fietsten rechtdoor op de Apeldoornseweg, een grindweg langs Mennorode, naar het boswachtershuis op de Hoge Duvel.
Daar linksaf en na een heftig oplopende heuveltop, linksaf. Langs de grindwegkant zagen we bloeiende bosviooltjes staan. Een niet zo algemeen voorkomend plantje. Even verder rechts de Puterkoppel. Op het monumentje staat: “Het Vreebosch”. Een “Vree” heeft met ontginning te maken en dat geeft de tekst verderop ook aan. Op de sokkel staat een gedicht te lezen, over rechtspraak, door maalmannen. Tegen de helling van de kuil groeit op enkele plaatsen, dalkruid.
Op de T kruising bij voornoemde paddenstoel 22841, rechtsaf. Van hier af is de weg geasfalteerd.
Al gauw volgen een paar lange en vrij steile afdalingen. Even goed het fietsstuur vastpakken dus. Er zitten nogal wat oneffenheden in de kant van de weg, als kuilen en boomwortels.
De weg naar Gortel is een geasfalteerde bosweg. In een zijbospad hebben we nog een balletje geslagen in de schaduw van een hoge houtstapel.
Gortel heeft een beschermd dorpsgezicht. Even buiten de plaats is een uitspanning op een parkeerplaats, langs de Oranjeweg. Daar is in de zomer een ijswagen te vinden.
Op deze mooie warme 2e Paasdagdag, was het er zo ongelofelijk druk, dat als we zin in ijs hadden gehad er echt geen doorkomen aan was geweest. Het fietspad naar Vierhouten is altijd prachtig, maar nu extra, door de het lichtgroen van het pas uitgelopen beukenblad, tegen het donker van de boomstammen en takken. In Vierhouten zelf, was het weer raak. We ontmoetten een lang niet geziene bekende, in de drukke straat. Na Vierhouten hebben we weer gekozen voor het Eibertjespad, als terugweg. Tegen half vijf waren we weer thuis, zonder vermoeid te zijn van de druk op de pedalen.