Mijn eerste etappe van het Pieterpad

Vandaag ben ik begonnen met het bewandelen van het Pieterpad.Ik heb besloten om te beginnen bij kasteel Vorden, het middelpunt de lange afstandswandeling tussen Pieterburen en St. Pietersberg en in noordelijke richting te lopen. Dat leek me de beste optie, om zo min mogelijk tegen de felle middagzon in te hoeven kijken en zo een mooier uitzicht over het landschap te hebben. Vanmorgen eerst kasteel "de Wildenborg" bezocht, vanwege mijn voorfamilie, uit die streek. Daarna omgekeerd en bij kasteel Vorden de Pieterpadroute opgezocht. Tegen elf uur ben ik van start gegaan. Eerst was het even wennen om niet de, door mijn gevoel ingegeven, 'goede' kant op te lopen en daarmee juist de verkeerde. Het ging meteen al mis. Ik voelde me een pas losgelaten postduif. Na het dorp Vorden volgde een gevarieerde route. Er waren lange eenzame boswegen bij, waar ik niemand tegen ben gekomen. Prachtige landgoederen en mooie stukken natuur kwamen aan mij voorbij. De rivier de Berkel en het Twente kanaal, waren goede punten om even op adem te komen. Er staat een picknickbank over de brug van de Berkel. Maar ook in schitterende beukenlanen, met zacht groen of rood van pas uitgelopen bomen, was het fijn om even te vertoeven. Het viel me op dat bij veel boerderijen van die mooie één- of meer roeder hooibergen staan. Wat flora betreft, heb ik aardige planten langs de route aangetroffen.
Er groeide o.a. walstro, akkerhoornbloem, lievevrouwebedsto, cipreswolfsmelk, grote berenklauw, kamperfoelie en ook veel voorkomende soorten. Hele velden waren bedekt met wit en geel van uitgebloeide en bloeiende paardenbloemen. Veel banken om even uit te rusten zijn er niet. Wel kwam ik een rustpunt tegen bij een boerderij, in de buurt van de Berkel. Hier was een picknickbank en een toilet aanwezig. Even verder was er een camping voor wandelaars en fietsers. De bewegwijzering van de route is redelijk, maar het boekje erbij is zeker nodig, om niet te verdwalen. Soms zijn er hele stukken waar geen wit/rode LAW markering te zien is. Hiervan werd ik soms een beetje onzeker. Op maandag is er nauwelijks horeca open.
Om klokslag half drie had ik de 14 km. lange route gelopen. Toevallig kwam mijn echtgenoot me tegen in het dorp Laren. Hij had me zo snel nog niet verwacht en wilde net een rondwandeling door het dorp maken.