Laren- Holten

Zaterdag 22 mei ’10 heb ik mijn Pieterpad wandeling vervolgd. Samen met mijn echtgenoot, heb ik de route Laren- Holten gelopen.
We parkeerden onze auto om half tien, op de gok, bij het station in Holten. Dat er eens per uur een busverbinding is tussen beide plaatsen, wisten we, maar niet de exacte tijd.
Het bleek 10.47 uur te zijn, ( elke dag m.u.v. zondag). De rit duurt een klein kwartier. Om elf uur begonnen we aan onze wandeling.
De zon scheen lekker, maar we wilden hem zo veel mogelijk in de rug hebben, vandaar dat we zuid/noord lopen.
Eerst liepen we wat te dwalen, maar algauw hadden we de route te pakken. In het begin over verharde wegen en lommerrijke lanen, die overgingen in onverharde paden richting kasteel Verwolde.
Zelfs een idyllisch smal paadje dat eindigde op een kruispunt van paden met picknickbanken onder hoge bomen. Iets verder, rechts de mooie camping Haarman. Goed onthouden, voor het geval we in deze mooie streek eens willen overnachten in een tent of caravan.
Landgoed Verwolde heeft goede picknick plaatsen, we hebben daar voor onze lunch dan ook gebruik van gemaakt, heerlijk in het zonnetje. Overal rododendrons bijna in bloei.
Even een uitstapje naar rechts biedt een gezicht op de dikste boom van Nederland, een eik van ongeveer begin 16e eeuw. Die hadden we al eens gezien en het is nog een behoorlijke wandeling er naar toe, dus zijn we doorgelopen.
De Vellerweg, een authentieke boerenweg uit de jaren 30, bracht ons bij de grensovergang tussen de provincies. Via een brug over de Bolsbeek liepen we van Gelderland, Overijssel binnen.
De grens liep aan onze linkerhand mee naar het noorden. De weg ging over een boerenerf en opzij van die boerderij stond een stalletje met frisdrank en water, per halve liter € 1,00 of €1,50.
Kwam goed uit, want zoveel drinken kun je niet mee sjouwen. Met de zendmast Markelo aan onze rechterhand, die het landschap hier domineert en tussen de inkuilende boeren door, kwamen we aan de Schipbeek, die een paar kilometer de provinciegrens vormt. We waren in Overijssel en over die oever ging ook het aangegeven pad. Een prachtige beek, door grote beuken in dubbele rij overschaduwt weerskanten. Veelzeggend, staat een foto ervan op de voorkant van de Pieterpadgids deel 1. Het was prachtig! We hebben nog even gepraat met een paar kanovaarders, die van Markelo kwamen gevaren. Bij een boerderij iets verder was een rustpunt, met koffie, thee of frisdrank. Weer een euro per drankje. Handig om die alvast te gaan sparen voor het volgende traject.
De route liep verder via een klein ommetje, door het buurtschap Menum, de moeite waard. Er zijn leuke dieren te zien en geschiedenisinformatie van 1200 tot 2002 op kleine kantelbare kubusjes.
De laatste van de serie is te zien langs de route, bij station Holten. We waren blij de wandeling gemaakt te hebben bij mooi zonnig weer. Na 15 kilometer waren we niet erg moe, maar wel zat van het lopen. We hebben geen last gehad van blaren of zere benen. Het viel ons op onderweg, dat er net als in onze woonomgeving, veel rupsjes aan spinsel van de boomtakken afhingen hingen. We hadden gelukkig petten op. Aan plantengroei zagen we veel mooi blauw ereprijs en ook een paar keer smeerwortel met donkerrode bloemen.