Lemele-Ommen

Donderdag 3 juni.
Alweer prachtig weer deze morgen. Vandaag willen we ons pad vervolgen. De route gaat nu van Lemele naar Ommen en als het zou kunnen, nog iets verder.
M.M. wil wel een paar kilometer mee lopen, maar niet de hele route. Dat kwam goed uit i.v.m. vervoer.
We spraken dus af, dat hij, zolang hij wenste, mee zou lopen.
Daarna moest hij teruglopen en met de auto naar een bepaald snijpunt gaan. In het eerste geval was dat bij camping Nieuwebrug aan de Regge.
Bij de ‘Dikke steen’ een antieke grensmarkering tussen de marken is hij teruggegaan en ik ben doorgelopen.
Ik kan me niet aan de indruk onttrekken, dat dit al de kleine helft was en door het stuk teruggelopen te lopen,komt het er op neer dat, wat lengte betreft, hij het hele traject afgelegd heeft.
Het pad kwam algauw na ons afscheid in open gebied uit. Het werd na de steen, een tijdje gemarkeerd door groene paaltjes en hierdoor was ik weer even niet zeker van de juiste weg.
Blijkbaar liepen twee routes gelijk op. In de beschrijving van het boek stond dat niet vermeld. Aan de voet van de Lemelerberg dook door scheiding van de paden, de wit/rode aanwijzing weer op.
Het landschap was schitterend. Heel veel jeneverbes struweel omzoomde het pad en sierde de vele uitzichten. Maar het panorama op de top van de Lemelerberg sloeg alles, zo onNederlands mooi.
De Holterberg bood ook mooie vergezichten, maar hier was het mogelijk nog mooier. Rechts van mij dook een ravijnachtige, diepe glooiing op, die een eind parallel liep met het pad.
Toefjes jeneverbes staken uit de diepte omhoog. De route ging verder door prachtig bos, weer met veel juniperussen. Even dook er weer een onzekerheid op.
In de beschrijving stond iets over een slagboom, die er niet (meer) was en daar focuste ik op. Ook een bordje met ‘natuurreservaat’ erop, was vervangen door een bordje met een andere tekst.
De markering was echter wel duidelijk. Dit pad slingerde verder door, weer een mooi stuk bos en kwam uit op een zandweg met fietspad. Juist bijna aan het eind van deze weg zag ik onze auto de bosweg indraaien. Heel goede timing dus. Het was hoog tijd voor de lunch en mijn waterfles was ook helemaal leeg.
Na het bijtanken spraken we af voor de volgende ontmoeting, op parkeerplaats ‘de steile oever’. De korte, mooie wandeling daar naar toe, liep langs de Regge e.v.v langs een dode arm daarvan.
Een trap naar boven bracht me op de toegangsweg van de parkeerplaats. Maar deze keer stond onze auto er niet. Na een kwartier, nog niks. Een half uur later nog niets. Inmiddels was ik de weg overgestoken en bekeek ik elke auto, die zilverkleurig was. Na 3 kwartier flitste hij zonder opkijken voor mijn neus langs. Ik weer naar de andere kant en ja hoor, even later kwam hij, oplettender en met iets minder vaart, weer aantuffen. Mijn waterfles was weer tot op de bodem toe leeg. Op de parkeerplaats heb ik nogmaals bijgetankt en de afspraak gemaakt voor het derde ontmoetingspunt in Besthmen.
Ook dit was een korte wandeling over de Besthmenerberg. De uitkijktoren beklommen. De herhaling wordt wat afgezaagd, maar ook dit was een mooie route. Van de zuidkant benadert, valt de schoonheid van het dorp Besthmen goed op. Op de afgesproken plek stond de auto al te wachten. Vanhier ben ik doorgelopen, over de Bestmeneresweg, waar aan het einde van deze weg, de Pieterpadroute naar Hardenberg loopt, met overslaan van de route door Ommen. Deze weg is een mooie boerenzandweg van ongeveer anderhalve kilometer lengte. Dit leek me een goed punt om het voor deze dag hierbij te laten.